เมิ่งซีสือ. (2564). พันสารท เล่ม 1-4 (ฉบับปรับปรุงเนื้อหา) (โบ พีทีอาร์เอ็น, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: เอเวอร์วาย.

          “เสิ่นเฉียว” เจ้าสำนักเขาเสวียงตู ได้รับบาดเจ็บสาหัสแทบสิ้นชีวิต ตกสู่ก้นเหว ไม่รู้เป็นโชคดี หรือโชคร้ายเขาได้คนผู้หนึ่งผ่านมาพบเข้าพอดี ผู้นั้นคือ ‘เยี่ยนอู๋ซือ’ ประมุขนิกายมารผู้ทำตามอำเภอใจ ซ้ำยังประพฤติตนอวดดี โจษจันไปทั้งโลกอธรรม และธรรมะ เขาเลือกช่วยเสิ่นเฉียวเอาไว้ด้วยหวังชี้ทางให้หันเข้าหาความเสื่อมทราม ทว่าหลังฟื้นจากความตาย เสิ่นเฉียวผู้มีจิตใจดีเมตตาเอื้อเฟื้อ ยังคงยึดมั่นในวิถีของตนมิคลาย

          พันสารทมี 4 เล่มจบค่ะ เป็นนิยายคนเขียนเดียวกับรัชศกเฉิงฮวาปีที่สิบสี่ ซึ่งเนื้อเรื่องก็เข้มข้นไม่ต่างกัน เพียงจากแนวสืบสวนคดีต่างๆ มาท่องยุทธภพเผชิญหน้ากับจิตใจของคนไปกับตัวละครทั้งสอง โดยเนื้อเรื่องจะพานักอ่านอย่างเราๆ เติบโตไปกันตัวละคร พร้อมมองดูว่า  ใจคนไม่แน่นอน จะดำหรือขาวมากน้อย แตกต่างไปตามหลักยึดในจิตใจคนคนนั้น และนายเอกของเรื่องอย่าง ‘เสิ่นเฉียว’ แรกเริ่มของเนื้อหาพันสารท เขาคือผ้าขาวผืนหนึ่งที่พึ่งปลิวจากบ้านเกิดลงมายังโลกกว้างค่ะ

          เสิ่นเฉียวได้รับบาดเจ็บจากการท้าประลองครั้งใหญ่ ล่วงลงมาจากหน้าผา พอดีที่นั่นเป็นเส้นทางที่เยี่ยนอู๋ซือ ประมุขพรรคมาร พระเอกผู้พึ่งออกจากการเก็บตัวใช้เดินทางกลับพรรคพอดี ด้วยความนึกสนุกอยากเห็นสีหน้าคนพรรคธรรมะผู้สูงส่งสิ้นหวังหลังฟื้นมาพบว่าตนพิการ เขาเลยตัดสินใจช่วยเหลือ แต่น่าเสียดาย เสิ่นเฉียวฟื้นขึ้นมา นอกจากไม่สิ้นหวังกับดวงตาที่บอด และวรยุทธ์ที่ถดถอย เขายังคงมีรอยยิ้ม และมอบคำขอบคุณแก่ผู้ช่วยเหลืออย่างสงบ เสิ่นเฉียวออกเดินทางเข้าเมือง ความทรงจำของเขาไม่สมบูรณ์ดี ทำให้จำไม่ได้ว่าตนแท้จริงเป็นใคร ระหว่างทางเขาพบเจอผู้คนแต่ละเมือง ซึ่งต้องใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางสงคราม และพบเจอผู้คนที่ใช้ชีวิตอยู่อย่างสุขสบายด้วยอำนาจเงินทอง รวมทั้งพบผู้คนที่พร้อมจะดีกับเขาชั่วครู่ พอหันหลังให้ก็ทรยศ ...เรียกว่า ชีวิตของนายเอกพันสารทหลังฟื้นจากความตายต้องเผชิญหน้ากับโลกที่เขาตัดขาดมาตลอด โดยมีเยี่ยนอู๋ซือคอยติดตามเดินทางด้วยอย่างสนอกสนใจ พร้อมทั้งพูดถึงผู้คนในอีกแง่มุมซึ่งเสิ่นเฉียว ไม่เคยคิดถึงมาก่อนว่าจะได้พบ

บริการที่ชั้น 4 เลขเรียกหนังสือ  น.  ม829พ  ล. 1-4 (2564)

บรรณานิทัศน์โดย  พิชญาภัค  โชคพัฒนสกุล