จิตติเรน. (2562). MSN. กรุงเทพฯ:
เอเวอร์วาย. (483
หน้า).
ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะปีชง พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก หรืออะไรกันแน่ ที่ทำให้พักหลังมานี้นักแต่งเพลงอินดี้ดาวรุ่งอย่าง "ชยิน" ไม่มีงานเข้ามาเลย แต่ละวันช่างผ่านไปอย่างว่างเปล่า (กระเป๋าสตางค์และยอดเงินในบัญชีก็เช่นกัน) จากที่เป็นคนขี้เหงาอยู่แล้วก็ยิ่งเพิ่มเลเวล กลายเป็นมนุษย์สุดเหงาแห่งปี จนเมื่อเพื่อนสนิทตั้งแต่มัธยม ซึ่งอยู่ไกลถึงอเมริกากลับมาเยี่ยมบ้านเกิด แถมยังหอบหิ้วแผ่นจำลอง "โปรแกรม MSN" ที่เจ้าตัวกำลังพัฒนาอยู่มาด้วย คนว่าง 2018 อย่างชยินจึงไม่ลังเลที่จะใช้เวลาที่มีอย่างเหลือเฟือของเขาทดลองใช้โปรแกรมทันที..
สวัสดี "MSN" สวัสดีอดีตที่ผ่านมา คอนแทกต์เดิมๆ ยังคงอยู่ครบถ้วน แฟนเก่า เพื่อนสมัยเรียน รุ่นพี่รุ่นน้อง ทว่า.. สถานะออฟไลน์เหล่านั้นก็ชวนให้ใจโหวงแปลกๆ ก็นะ.. สมัยนี้จะยังมีใครเล่น MSN อยู่อีก แต่แล้วจู่ๆ ไอคอนกลมๆ ใต้ชื่อแอ็กเคาต์หนึ่งที่เคยเป็นสีเทาก็กลับเปลี่ยนเป็นสีเขียว! และคงเพราะความโดดเดี่ยวอ้างว้างขั้นสุดจริงๆ ที่ทำให้ "ชยิน" เกิดใจกล้า ทักเพื่อนออนไลน์หนึ่งเดียวคนนั้นไปคุยแก้เหงา แม้จะไม่รู้ว่าเขาเป็นใครก็เถอะ!
บริการที่ชั้น 4 เลขเรียกหนังสือ น. จ426อ
(2562)
บรรณานิทัศน์โดย พิชญาภัค
โชคพัฒนสกุล